Yekaterinburg

Dag lieve allemaal, vrolijk Pasen! En weer een berichtje van mij. Ik heb de foto's al eerder geupload. Ook staan er wat video's online, maar omdat ik ze hier niet kan bekijken, weet ik niet of ze ook leuk zijn om te bekijken voor jullie. Aangezien het slecht weer is vandaag kan ik mooi even de verhaaltjes bijwerken. Dan hebben jullie in ieder geval wat te doen tijdens de Paasdagen :)

Ik bekijk nu waar ik gebleven was en ik zie dat de helft van mijn Suzdal verhaal is weggevallen (of ik had het nog niet getypt). Ik vond jullie reacties ook al zo vreemd...

In Yekaterinburg heb ik eindelijk mensen ontmoet, erg fijn, en gerpekken gevoerd! Ook de deathside van de Romanovs bekeken, nar een stenenmuseum geweest, een Beatles monument tegen gekomen en een Calliope winkel en in een erg schattig restaurant erg lekker gegeten.

Yekaterinburg dan. In de trein zat had ik een bovenbed, wat dus niet optimaal is, en kreeg ik gratis eten (eigenlijk zit dat bij je kaartje in, maar lang niet in alle treinen) en deelde ik de coupe met twee vrouwen. Waarvan er een dus ook snurkt, daar hoef je geen man voor te zijn schijnt... De treinreis is erg mooi, maar omdat de ramen zo vies zijn, kun je niet echt mooie foto's maken. Ik heb veel dingen meegenomen als vermaak in de trein, maar je hebt zoveel tijd dat je soms van gekkigheid niet weet welke van die dingen je zal gaan doen. Luxe probleem... In de lp had ik gezien dat Yekaterinburg een metro had, wat fijn is, want dan kun je met het openbaar vervoer naar je hotel, of in dit geval youth hostel. Alleen was de metro in Yekaterinburg niet zo prominent als in Moskou en werd ook niet aangegeven vanuit het station. Na het twee keer gevraagd te hebben vond ik een grote M, op de grond en niet in de lucht, maar ook goed, alleen gaf deze M geen toegnag tot de metro maar was het alleen maar een onder-de-weg doorgang. Na het een derde keer gevraagd t ehebben gaf deze mevrouw aan dat het bij het Busstation lag; waarom hadden die andere mensen dat niet gezegd? Zo'n 100 meter achter de M.

Het youth hostel was makkelijk te vinden, want in Yekaterinburg hebben de straten namelijk naambordjes en worden de huisnummers ook aangegeven. Erg makkelijk als je de weg probeert te vinden :) En in het youth hostel waren meer jongeren. En ze spraken Engels! Allemaal! En ze hadden allemaal precies dezelfde dingen meegemaakt als ik, dus daar konden we leuk over praten. Ik hou van praten en heb dat dan ook de hele avond gedaan :)

De volgende morgen ben ik naar de supermarkt geweest en dat was toch geweldig! Het was een echte supermarkt, waar je gewoon met een mandje doorheen mag lopen en zelf mag pakken wat je wilt. En je niet voor de cornflakes in deze rij moet staan en voor het sap weer in een andere rij en je steeds moet aanwijzen wat je wilt of al die rare namen probeert uit te spreken. Geweldig! (ben ik daarna trouwens niet meer tegengekomen helaas...)

Na de supermarkt en het ontbijt, wat inbegrepen zou zijn, maar dat niet was, ben ik de stad ingelopen en heb Lenin bekeken, die uiteraard hier ook niet ontbreekt, en Sverdlov, zijn rechterhand en de reden waarom Yekaterinburg tijdens de Sovietdays Sverdlovsk heette. De reden dat ik naar Yekaterinburg wilde komen, was om de deathside van de Romanov familie te bekijken, dus dat heb ik gedaan. Ik ben de kerk die erbij stond nog ingeweest, met raar bord (zie foto's) en daar was het lekker warm. Want het was koud in Yekaterinburg.

Daarna ben ik naar een stenen museum geweest. Ik vraag me af waarom ik museum steeds met een z wil typen, want zo schrijf je dat heus niet, maar onderhand ben ik erachter dat dat komt omdat j ehet in het Russisch wel met een z schrijft... En al was het dan geen tweede Paasdag, het was toch erg leuk. EN handig, omdat de stenennamen gewoon hetzelfde zijn als in Nederland. Net als de plaatsen van herkomst. Behalve Kitaj. Ik heb nog gevraagd aan d mevrouw waar Kitaj lag en het enige dat ik begreep was dat het een groot land was en dat ik het zeker wel moest opzoeken. Blijkt dus gewoon China te zijn...

Weer buiten ben ik op zoek gegaan naar de synagoge, maar op de een of andere manier kan ik die nooit vinden, in geen van de steden waar ik er naar op zoek ben... Ik heb wel het Beatles monument gevonden wat erg kleurrijk was en een erg schattig restaurantje. En toen was het alweer tijd om naar de trein te gaan. Ik had deze keer plaats 5, want inhoud dat je een benedenbed hebt. Alleen lag daar al iemand. Maar ze kwam er al aan om haar spullen weg te halen en toen had ik mijn benedenbed. En een buurvrouw die snurkte :( niemand poetst ook z'n tanden (of ze doen het als ik niet kijk ofzo) of heeft kleren aan. Ze lopen allemaal in pyjama's en ook dagenlang dezelfde. Dit was duidelijk een goedkopere trein, want je kreeg geen eten. Maar de mevrouw die op mijn bed had gelegen was erg aardig en alles wat ze maakte om te eten kreeg ik ook. Zelfs toen ze aardappels aan het schillen was voor in de soep had ik voo rik het wist ook een aardappen en een mesje op schoot. Ga maar schillen. Dat was lang geleden ;) De aardappels waren al gekookt dus eigenlijk was het pellen :) De soep was erg lekker. En ik heb het restaurant helemaal niet hoeven te bezoeken.

Op dag drie kwamen we langs het Baikalmeer en dat was heel erg mooi, maar wel bevroren. Maar van de Canadezen die ik net ontmoet heb en die al bij het meer geweest zijn, heb ik gehoord dat je er doorheen kan kijken en dat het van dichtbij nog veel mooier is. Ik ben benieuwd. Kort na het Baikalmeer kwamen we in Ulan-Ude, mijn bestemming.