Thuiskomst vol verrassingen

18 juni 2010 - Haren, Nederland

Maandagavond vertrok ik met de bus naar Delhi. In mijn herrinnering waren nachtbussen prima, maar deze keer heb ik toch weinig geslapen. Ik was gelukkig niet de enige toerist in de bus en in Delhi heb ik me aangesloten bij twee Israeliers, die ook dinsdagnacht naar het vliegveld gingen. Hoewel ik dan wel drie uur te vroeg zou zijn, vond ik het toch een fijn idee om niet alleen met de taxi te hoeven, dus ben ik met ze meegereisd. Dinsdag nog op de hotelkamer doorgebracht en om half twee 's nachts ging toen de wekker om naar het vliegveld te gaan. Toen begonnen ook de eerste 'fijne reis' en 'welkom thuis' smsjes binnen te komen :D Na 5 uur op het vliegveld gezeten te hebben, had ik m'n eigen tvschermpje voor me in het vliegtuig. Precies op tijd waren we in Helsinki en toen kon ik echt geloven dat ik sowieso vandaag thuis zou komen. De vorige keer terug uit India ging het ook mis met de aansluiting, dus ik was ietwat sceptisch. Na Finland was het nog een klein stukje naar Schiphol en het was zo helder dat ik Nederland en z'n windmolens, weilanden en water mooi kon zien liggen. We zijn ook over groningen gevlogen, maar toen sliep ik nog ;) En eenmaal weer op de grond had m'n telefoon snel weer bereik en kon ik tijdens het wachten op de koffers iedereen weer bellen. En ik kon naar een schoon toilet. En lekker gewoon het toiletpapier doorspoelen. En m'n tanden poetsen. En gewoon lekker uit de kraan drinken. Fijn om weer in Nederland te zijn! Toen ik eenmaal m'n koffer had, kon ik de aankomsthal in, waar pap, mam en Maurits op me stonden te wachten met bloemen! En een schitterende prinsessenballon :) Ik vergeet altijd dat er wel glas zit tussen aankomsthal en de baggagebanden, dus ze hadden mij allang gezien en nu kon ik ook hen zien en knuffelen! Heel fijn was dat! Daarna gelijk in de file gestaan op weg naar huis door de spits, maar het is hier gewoon nog licht om tien uur, dus het voelde nog niet laat. Thuis heerlijk kip gegeten en m'n tassen uitgepakt. En ook de doos die ik mezelf had gestuurd uit China. Erg spannend wat ik daar in zou vinden, want ik wist het niet precies meer. Op het hoogtepunt van de troepuitstalling in de huiskamer kwamen Wim en Lamkje ook even langs om me welkom te heten :) De volgende dag is vera al even langs geweest in Deventer en ben ik op nanni's verjaardag geweest en daarna zijn we terug gereden naar Haren. Dat moest om half 8, vanwege een verrassing :) In Haren kwam ik de deur door om een gigantisch 'welkom thuis' spandoek aan te treffen met chocoladetaart en gebrich en vera (nu een andere ;p); dat was nog eens een fijne thuiskomst! Het spandoek blijft zeker nog even hangen! En daarna mocht ik uitrusten. Volgens Google heb ik 30897 kilometer afgelegd. Maar dat is wel inclusief de vliegreis terug :)

Hoe was het? het was alles! Heel koud, heel warm. Geweldig, soms lastig. Heel vies en schoon. Heel luxe tot heel budget. Van bovenop de berg tot helemaal onderaan (5000 meter afgedaald in 1 dag). Droog, nat, sneeuw en woestijn. Vooral erg gezellig, maar heel soms ook saai, alleen en vervelend. Zeer ontspannend en vermoeiend. Alleen maar aardige mensen (op 1 na, maar dat was een Nl-er, dus dat telt niet). Verplicht en vrij tegelijk. Heel goedkoop tot belachelijk duur. Culinaire hoogstandjes, maar helaas ook dieptepunten (maar ik ben niet ziek geworden). Eng en vertrouwd. Flexibel en star. Maar het was vooral een enorm geweldige ervaring!

Ik vond het heel erg fijn dat jullie allemaal zo met me mee hebben geleefd. Heel erg bedankt voor alle berichtjes, mailtjes en smsjes. Op deze manier voelde het alsof jullie gewoon dicht bij me waren. En nu is dat echt weer zo, want ik ben weer thuis!

Foto’s

2 Reacties

  1. Lylian:
    18 juni 2010
    Dag Anita,
    Als afsluiting van je trouwste volgers. Heeel blij en gelukkig dat we weer konden knuffelen en fijn dat je zo een ervaring hebt mogen beleven!
    Veel geluk en liefde voor de toekomst!
    Halbe&Lylian
  2. ina:
    18 juni 2010
    Wat een belevenis heb je achter de rug. Leuk en mooi omschreven ook allemaal. Dit is iets wat veel mensen hadden willen doen, maar voor veel mensen is het bij een droom gebleven (Bart zou zeggen 'speak for yourself woman!'....)
    Ik ben blij dat Halbe en Lylian hun dochter weer wat dichterbij hebben! Succes met acclimatiseren.

    Liefs,
    Ina