Starbucks

Starbucks, ik neem aan dat jullie het fenomeen kennen. Aan de foto's van pap en mam uit Amerika te zien, lijkt het wel of ze ze allemaal bij langs gaan. Vandaar ook dat ik twee jaar geleden in Delhi op zoek ging, maar er was er daar (toen) nog geen een. Ik heb mezelf er van weten te weerhouden, vooral ook omdat ik nog nooit in Amerika ben geweest, en ik schaarde mijzelf dan ook altijd sowieso niet onder de massa Starbucksfans. Helaas moet ik nu met spijt bekennen dat ook ik een heuse westerse toerist ben...

In Moskou was ik op zoek naar een internetcafe, maar op de plek waar die stond aangegeven in de lp zat nu (je raadt het al) een Starbucks. Ik dacht toen, ow een leuke souvenir voor pap en mam of Dennis en de mok was snel gekocht. Dat was dat te grote en breekbare ding remember? Maar deze mok was ook erg handig, omdat je er soep uit kan eten, chocolade melk en thee uit kan drinken en zelf pasta in kan maken. Ook is hij zo groot dat als je er een normale hoeveelheid in doet en de trein schokt (wat regelmatig gebeurt) je niet alles over je kleding hebt, maar het keurig in de mok blijft.

In Beijing wist ik dat er ook een Starbucks was, en het stond op de planning voor mijn laatste dag om er een te zoeken. Op zich ga ik dus ook al alle filialen af, maar ik doe het niet voor mezelf en ik drink de koffie niet. Op de eenalaatste dag werden we voor de zoveelste keer gedumpt bij een markt om dingen te gaan kopen, maar ik was daar onderhand wel klaar mee. Naast de markt lag gelukkig een grote winkelstraat waar we ook een Starbucks zagen vanuit de auto, dus ik dacht: dat scheelt mij een tripje. Aangezien het erg koud was die dag, ben ik niet alleen de mokken gaan bekijken, maar heb ik mezelf ook getrakteerd op een chocolademelk met karamel. Je moet jezelf ook wat gunnen :) En gelukkig waren de mokken erg lelijk en niet in de stijl die Dennis heeft en ze hadden er een van China en een van Beijing en ik kon niet kiezen. Dat scheelde weer sjouwen. Dit klinkt nog niet zo erg, maar we hadden 's middags bij het Olymipisch stadion, waar ik uiteraard absoluut niet in geinteresseerd was en jan en Rutger ook niet, al bij de Mac gezeten...

De dag erna had ik mijzelf als doel gesteld de CD van Mulan in het Chinees te scoren. Nou hadden ze die nergens, maar in de shopping mall hadden ze wel... een Starbucks. Dus toch even gaan kijken naar de mokken, misschien hadden ze hier wel andere. En ook even een chocolademelk. En een muffin. En daar zit je dan tussen alle andere verschrikkelijk toeristisch uitziende toeristen, allemaal blank natuurlijk. Maar het was wel erg lekker. Over de mokken, ze hadden hier precies dezelfde, maar nu van die schattige kleine. En dan ook nog China en Beijing in een pakket. Dus ik hoefde niet te kiezen en ze passen makkelijk in m'n tas. En heel misschien, hou ik deze gewoon wel zelf...