Mongolie

In de lp staat dat Mongolie zomertijd heeft, maar omdat het dat niet heeft, was ik een uur te vroeg wakker. Nou maakt dat niet zo heel veel uit, behalve als de douane de nacht daarvoor tot 12 uur bezig is geweest, de heren tot na enen bleven drinken en de trein alweer om 6.10 aankwam. Daarom was ik om 5 uur wakker geworden, maar eigenlijk was dat dus 4 uur... Eenmaal aangekomen liep ik met mijn tassen de trein uit en mijn schoen bleef aan de bovenste tree haken. Toen kwamen er nog drie die ik in slomotion lnags voelde komen. Het vallen ging erg langzaam, maar het gevolg was wel dat ik languit voorover de trein uit viel. 'welcome to mongolia' zei Slava, die op het perron stond nog sarcastisch (na zijn drinkavontuur vond ik hem nogal onverantwoordelijk en dat zal ik wel uitgestraald hebben, want hoewel hij wel m'n e-mail heeft opgeschreven, zei hij vrij weinig meer...). Ik dacht nog: ow zo voelt Eef zich dus af en toe ;) Het was ook niet pijnlijk, alleen nogal genant, vooral ook omdat lopen met een backpack en een rugzak nog wel gaat, maar vanuit liggen opstaan niet te doen is. En een dame hielp me wel, maar zij was niet sterk genoeg, dus gelukkig kwam Thomas helpen. Toen ik eenmaal stond kon ik op zoek naar het bordje Tiara tours en ik dacht dat zich dat bij de eerste klas zou bevinden, aangezien de andere nederlanders daar zaten. Dat was ook zo en toen de groep compleet was, gingen we ontbijten. Maar het restaurant was nog niet open en daarom kregen we om 7 uur de sightseeing van het centrale plein en gingen we daarna ontbijten: een clubsandwich van roggebrood mer frietjes, in Mongolie, hoe verzin je het. Waarschijnlijk is roggebrood niet typisch Mongools, aangezien Otko, onze gids, het nog nooit gezien had en het ook niet opat :) Hoewel op het Rssische menu haring wel oner de Russische specialiteiten valt, dus je weet maar nooit. Na het ontbijt werden de anderen naar hun hotel gebracht en daarna werd ik naar het gerkamp gereden.

Daar aangekomen, werd ik in een ger geplaatst met twee dames, warvan bij binnenkomst al bleek dat het ook nederlanders waren. Iedereen was daar uit Nl of belgie. Ik liep nog even mee naar de receptie en zag daar dat het 10.20 was en dat om 10.30 een hike begon. Dat leek me wel wat, en er was nog plaats, dus tien minuten later liep ik met de groep achter een jak aan op weg naar een echte nomadenfamilie, de turtle rock en een monastery. Onderweg was het heel erg mooi! En ik liep steeds naast iemand anders, dus binnen korte tijd leerde ik de hele groep kennen. En aangezien dit veelal mensen van mijn leeftijd waren, was dit nog veel leuker dan alleen maar Nederlands spreken :) De nomadenfamilie was erg toeristisch, maar wat wil je. De turtle rock leek inderdaad vanuit een bepaalde hoek op een schildpad en het monastery werd wel gebruikt, maar alleen in de zomer, dus nu was er alleen een bandje wat opstond :) De klim ernaartoe was echter geweldig en gaf een heel mooi uitzicht! Alleen na die 15 km lopen en na twee nachten niet zo veel slaap, was ik erg blij te horen dat we de terugweg in een busje af gingen leggen :) De dag erna gingen de meeste mensen al richting Ulaanbator, omdat ze er al een dag langer waren, en met de groep die nog bleef, Niels en Muriel (NL), Dottie en Nicola (US) en ik, zijn we gaan paardrijden. Nou moet je weten dat ik niet kan paardrijden en dat ik het ook nogal eng vind. Gelukkig zijn de mOngoolse paarden heel klein en omdat ik niet kon rijden, liep ik aangelijnd. Dat wil zeggen, ik zat op een paard zonder teugels en er liep een meneer voor me uit met het paard mee. De foto die je kan zien van mij op het paard werd net na de rustpauze genomen. Toen ging ik er weer op zitten, gaf m'n camera aan Muriel en toen gaf die meneer mij ineens wel een teugel. Ik dacht al 'help!' Maar de meneer is gewoon toeristen gewend, want het was alleen maar voor de foto!! Die avond heb ik nog twee Nlers ontmoet, Ingen en Gerben. Zij hadden in Irkutsk in dezelfde homestay geslapen als ik en hadden dezelfde trekking gedaan (en de sneeuwpop gebouwd) dus we konden veel ervaringen uitwisselen. De volgende dag ben ik naar Ulaanbator gegaan enheb daar een dag rondgelopen. Het is erg raar om ineens een stad te zien tussen al die heuvels en velden, maar hij staat er echt. De mensen zijn erg vriendelijk en de stad heeft twee verschillende schriften, cyrillisch en gewoon?, en dat staat allemaal door elkaar. Erg grappig. Maar naast een klooster en een paar musea is er niet veel te zien. De musea waren nog op wntertijd en gingen om 4 uur al dicht, daarom heb ik er nu toch een gemist helaas, maar ik ga wel over het boedhisme leren in Tibet. De volgende dag vertrok de trein naar China. Maar daarover later meer.