Irkutsk

Zo... dat is lang geleden... Dat komt omdat ze in de trein geen en in Mongolie beperkt internet hadden. Ik zal jullie in het kort even bijpraten. Zelf loop ik niet alleen op de weblog, maar ook in m'n eigen boekje enorm achter met schrijven, zodat ik er bijna geen zin meer in heb en mezelf echt ertoe moet zetten, omdat ik weet dat het zoveel is. Maar omdat het toch alleen maar meer wordt, ga ik er nu maar voor zitten ;)

De drie daagse hike langs (of eigenlijk over) het Baikalmeer was geweldig. Het was eeuwen geleden dat ik gekookt heb met behulp van een campinggasfles, dus dat was grappig, ookal heeft Olga, mijn gids gekookt en ik heb gekeken... Ook waren de toiletten/open gaten in de grond met een houten hutje erom heen erg fijn. Maar het hoorde er allemaal bij en maakte het veel echter en het uitzicht was geweldig. Jullie kunnen de foto's met commentaar bekijken. Die staan er al een tijdje op, maar ik had er geen notitie van gegeven, dus wellicht heeft nog niet iedereen ze gezien. Nadat we ook drie dagen waren gevolgd door een paar honden, was er op de derde dag een sneeuwstorm, waardoor het wandelen erg vervelend was. Gelukkig kwam er een pickup langsrijden (jawel, op het ijs!) en die vroeg of hij ons een lift kon geven. Natuurlijk! Ik heb nu dus ook op het ijs gereden!!!! Dat was een fijne afsluiting. De volgende ochtend werd ik om 4.30 opgehaald om naar de trein te gaan en dat was me een treinreis...

Allereerst had ik een Duitse toerist in de coupe en spraken de twee Russen Engels, dus na drie dagen Engels hoefde ik niet weer terug te schakelen naar Russisch. De twee Russen waren ook nog mannen op zakenreis die een gezin hadden, maar erg galant waren, zodat ik niets zelf mocht kopen (he wat vervelend), ik heb wel geprotesteerd, maar dat had weinig zin. De treinreis begon nogal vroeg, dus ik heb eerst een paar uur geslapen. Direct na het ontbijt om 10 uur, werd mij het eerste biertje aangeboden, wat ik sowieso niet hoefde, maar omdat ze me net pillen hadden zien nemen had ik een goed excuus. Ik vertel namelijk dat die niet samen gaan met alcohol, helaas... Slava (de enen man) en Vadim (de andere) en Thomas (de Duitser) waren echter wel aan de halve liters en al gauw stonden er verscheidene flesjes op onze treintafel (meer dan drie halve liters, woehoe!). Dat ging zo de hele dag door en toen we bij de douane kwamen, we moesten namelijk de Mongoolse grens over, ging Slava out en werd op een gegeven moment nogal vies weer de coupe in gedragen nadat hij op het toilet alles eruit had gegooid. Je moet ook geen liters bier drinken als je al veertig bent geweest, maar goed. Omdat we op dat moment bij de douane waren, werd hij opgepakt door de politie en zelfs in de handboeien geslagen (hoorde ik achteraf). Toen zaten wij natuurlijk allemaal in spanning wat er verder zou gebeuren met hem en met onze coupe, want je weet het maar nooit in Rusland... De politiemensen keken allemaal heel streng, maar na een uur kwam Slava weer terug en hebben we hem stil proberen te houden, wat erg moeilijk was, maar wel gelukt is. Daarna zijn we probleemloos de grens over gekomen. Dat hele proces van douane en paspoorten duurde van 17.40 tot na 24 uur. Dus dat was nogal een tijd. Ik zat dan ook in de handelaarstrein, wat inhield dat er op ons vieren na, alleen maar Mongolen inzaten die probeerden meters tvkabel en honderden spijkerbroeken en heel veel eten en weet ik niet wat meer over de grens probeerden te krijgen/smokkelen. Dit was erg grappig om te zien, aangezien iedereen de hele tijd gestest de gang op en neer rende met dozen en zo. Jammer was wel dat ze allemaal nogal zweetten dus dat het wel stonk. Amet, een Kazachstaanse Mongool, handelde in tvkabel en vertelde dat hij 1000 dollar winst maakte op zijn verkoop, dus dat is nogal wat. Hij woonde met zijn vrouw in de trein en ze gingen steeds op en neer van Moskou naar Ulaanbator. Dat is ook een apart leven. Maar hij leerde Engels in de trein en hij sprak inderdaad goed Engels.

Ook heb ik m'n eerste Nederlanders ontmoet. In Irkutsk hoorde ik al van de reisagent dat er de dag voor mij 15 Nederlanders naar Ulaanbator waren vertrokken en dat ik die daar wel tegen zou komen. Ik wist nog niet zeker of ik daar wel zin in had, maar het is erg gezellig gebleken! Maar in deze trein zaten ook vier Nederlanders en het was toch stiekem wel erg fijn om weer even Nederlands te kunnen praten en ervaringen uit te kunnen wisselen. Maar eenmaal aangekomen in Ulaanbator hebben we nog samen ontbeten en daarna waren onze programma's niet meer hetzelfde en heb ik me bij een andere, jongere (mijn leeftijd) groep aangesloten.

Ik heb er net een uur over gedaan om alle foto's te backuppen en ik ben moe (t is hier bijna bedtijd), dus ik heb toch helaas geen zin meer om verder te schrijven (en volgens mij zitten hier muggen...). Ik doe wel iedere dag een uurtje, want ik ben onderhand in Bejijng (aanvulling: ik dacht gisteren in bed nog: dat schrijf je niet zo... en inderdaad dat doe je ook niet, het is natuurlijk iji) hier blijf ik nog vier dagen en het hostel heeft internet. Dus Mongolie en China houden jullie tegoed. Ik kan alvast zeggen dat Mongolie erg leeg en Beijing erg vol is (maar toch lang niet zo vol als ik had verwacht).

XXX