Krasnoyarsk

Een dag later was het -10 in Severobaikalsk en was de wereld nog mooier. Bekijk de foto's maar! En wat nog veel leuker is, ik zat die middag in een trein naar Krasnoyarsk en weet je wat? Het raam was brandschoon!!!!! Ok op een of twee vlekjes na, maar dat vergaf ik het raam wel. Dus sit back and relax, om mee te genieten van de reis tussen Severobaikalsk en Krasnoyarsk. Zet gewoon die diashow aan, want er staan toch geen beschrijvingen bij, het zijn allemaal bergen. Ok af en toe wel een beschrijving... Deze spoorlijn is gebouwd vanwege, nou ja volgens mij vanwege het bouwen. Dus de sorpjes langs deze lijn zijn erg klein. Ieder station heeft in ieder geval een houtbewerkerij. Of iedere houtbewerkerij heeft een station. 't Is maar hoe je het bekijkt.

En toen was ik in Krasnoyarsk. Ik had daar van 15 uur 's middags tot 1.15 's nachts, want toen vertok mijn volgende trein. Ik heb door de stad gelopen en wat dingen bekeken. Heb toen gegeten. Ik had daar zelf twee uur voor ingerekend, maar het meisje daar vond dat ik na een half uur ook wel weg mocht, want ik had mijn friet nog niet op of de rekening kwam al. En er stond nog wel zulke lekkere chocoladetaart in de vitrine, maar die durfde ik toen niet meer te bestellen... Ik had sowieso iets raars besteld, want ik had gewoon ja gezegd op iets wat zij zei en er frietjes bij besteld. Alleen bleken het een soort rosti's te zijn, dus nu had ik aardappels met friet... Gelukkig had in de salade al vlees gezeten, maar het was wel een beetje veel aardappel. Daarn abn ik op zoek gegaan naar een internetcafe, wat niet gelukt is. Ik ben daarvoor wel twee keer de onwijs lange straat op en neer gelopen, wat weer twee uur was. Wel heb ik een supermarkt gevonden, maar de dingen die niet in de computer stonden en die ze dus niet kon aanslaan, kreeg ik gewoon niet mee. Die kon ze niet verkopen. Dus had ik maar de helft van de dingen die ik nodig had. Maar 'gelukkig' was ik al om 8 uur weer op het station en waren de winkels daar nog open. Toen heb ik nog 5 uur in de wachtkamer gezeten, kijkend naar het bord waarop mijn trein zou verschijnen. Alleen verscheen het niet. Een paar minuten voor hij binnen zou rijden werd er iets omgeroepen waardoor er al heel veel mensen opstonden, maar omdat ik nog niets op het bord zag verschijnen, was ik nog blijven zitten. Toen kwam de mevrouw die de boel in de gaten hield en iedereen controleerde op het bezit van een kaartje (anders mag je niet in de wachtruimte) mij vertellen dat mijn trein eraankwam en dat het op het bord ston. Niet op het bord waar ik op uitkeek, maar wel op die achter mij, die verder precies gelijk was en de hele tijd precies hetzelfde liet zien, behalve nu. Maar treinen blijven hier toch een half uur op grote stations staan dus ik had sowieso geen haast. Wel erg aardig dat ze het me kwam vertellen. Dus ik naar buiten, de kou in, want ik had met mijn jas en muts in de wachtruimte gezeten, want daar was het ook niet al te warm, maar dan is het buiten nog kouder ;) En toen kwam ik in een slapende trein. En omdat de trein dan een half uur stilstaat, krijg jij ook pas na een half uur je beddengoed, dus daarvoor zit je een beetje in het donker te staren. Ik vroeg me al af waarom mensen die midden in de nacht in de coupe kwamen dat deden, maar daarom dus; je kunt niets anders. Want je kunt ook niet je tanden poetsen, want het toilet zit ook dicht op de stations. Gelukkig kon ik vandaag wel uitslapen, want dit stuk had ik al afgelegd een aantal dagen geleden en het uitzicht was niet superboeiend geweest.

Er ligt hier geen sneeuw meer of in ieder geval veel minder. En in Irkutsk, want daar ben ik nu, werd ik op het station opgehaald en naar de homestay gebracht. De dagen dat ik zelf moet nadenken zijn voorbij :) Tot aan Nepal in ieder geval. Ik kan nu overal bordjes met 'Anita Spanjer' verwachten op de stations. En ik zit in de kamer van een studente die nu weer even bij haar moeder zit, dus ik heb alles voor mezelf en kan ook koken! En er lagen wat ansichtkaartjes op tafel, van mensen die hier eerder hebben geslapen. Bijna allemaal Nederlanders en ook een kaartje uit Deventer. Dus die heb ik even omgedraaid, je zal net zien dat ik de mensen ken. Is het kaartje gewoon van Elske en Larissa. Nou ken ik die persoonlijk niet, maar ze hebben wel op het Hegius gezeten en ik vind het onwijs grappig dat zij hier gewoon ook gelogeerd hebben :) Overmorgen ga ik op een trekking langs de zuidelijke kant van het meer. Slapen in blokhutten enzo, dus daar heb ik erg veel zin in. Tot later!