Bhutan derde dag

Heb ik net een half uur het hele bericht getypt, verwijder ik hem... nou ja gelukkig had ik tussendoor wat gekopieerd, maar daarom doet jullie link het niet...

Thimpu, de hoofdstad, is veel groter dan Paro, de luchthavenstad, want deze stad heeft namelijk wel 100.000 inwoners tegenover 60.000. Wat een aantallen he. De stad lijkt een beetje op Oostenrijk, qua stijl gebouwen en zo tegen de berg op. Verder hebben ze hier geen bedelaars, alleen monniken die vanwege hun retreat om een aalmoes vragen. En niemand loopt tegen je te zeuren dat je wat moet kopen. En het is hier koud. Ik heb gewoon m'n trui weer uit de tas moeten halen. (In India is het nog vele kouder, maar dat wist ik toen nog niet...) En het eten was niet zo heel lekker en het verschil mt Paro was enorm groot, maar ik heb er wat over gezegd en deze avond heb ik heel lekker gegeten! M'n Nederlandse telefoon heeft geen bereik in Bhutan en ook niet in Nepal trouwens, dus mocht iemand een smsje gestuurd hebben de afgelopen drie weken, ik heb hem niet ontvangen helaas... (In India heb ik wel weer bereik!) En onderhand is ie ook binnen twee dagen leeg, zonder bellen, dus ik zal blij zijn als ik thuis kom en mijn nieuwe/papa's oude telefoon in gebruik kan nemen! Het is grappig dat ze in de douche een bordje heben hangen dat ze water willen besparen, maar dat je de douche 5 tot 10 minuten moet laten lopen voordat er warm water uitkomt... Ik heb er gisteravond wel een uur over gedaan om 10 kaarten te schrijven; uit zoeken welke voor wie zou zijn en daarna nog uitzoeken welke postzegels op welke kaart moesten (een ware puzzel) en uiteraard de tekst nog bedenken.

Vandaag staat de excursie naar Punakha en Wngdue op het programma. De rit ging weer over een pas van 3150 meter hoog, maar de driver reed langzaam door de bocht en op het hoogste punt zijn we even gestopt. Daar zou je een schitteend uitzich op de oosterlijke Himalaya kunnen hebben, maar het was bewolkt, dus ik zag niets. Maar ik had ook al wel heel veel geluk gehad met de mount everest in Tibet en de bergen vanuit ht vliegtuig en je kunt niet alles hebben he. Ook stonden er 108 stupa's en hoewel ik begonnen was om er kloksgewijs omheen te lopen, kwam ik er na een kwart achter dat het te ver was en ben door het midden overgestoken. Onder de wolken hadden we een schitterend uitzicht over de vallei en zijn we naar de Dzong (het paleis) gereden. Dit was een heel erg mooi gebouw, tussen twee rivieren, waarvan een mannelijk is (woest en onberekenbaar) en de andere vrouwelijk (kalm en steady) en tussen paarse en roze bloessem. Ik moest hier echter zelf meekomen, de gids vertelde het niet uit haarzelf. De gids en de driver hebben veel met planten en wijzen elkaar onderweg van alles aan. Ik heb dat dus niet zo... Nog voordat we de dzong binnen waren werden we eruggeroepen, er was iets niet in orde met de permit, jaja ook hier hebben ze die. Punakha en Wandgue stonden er niet op. We mochten hier wel naar binnen en zijn na de erg lekkere lunch ook nog naar de temple van de divine mad monk gelopen. Dit was een erg mooie wandeling, die Shehab op haar hakjes maakte, door de rijstvelden richting de berg die op een borst leek, met de tempel als tepel? Want deze monnik hield erg van vrouwen??? In de tempel hebben we weer heilig water gehad na een offer en ben ik gezegend voor vruchtbaarheid, door zijn boog en een namaakfallus (van hem). Nou ja, we zullen zien.

Hierna gingen we echter terug naar Thimpu, omdat ze zeker waren dat ze het volgende immigratiepunt niet voorbij zouden komen. Het was a een wonder dat het me het vorige punt was gelukt. Op de terugweg hebben we ng een foto kunnen maken van de muffins in de rotsen. Een soort cakevormig iets voor memory of the dead people of iets anders wat ik vergeten ben nu ook niet meer na kan vragen. Alleen vond ik het wel stom dat ze de permit niet goed geregeld hadden terwijl ik er zoveel geld voor had betaald. Ik heb Shehab de agency laten bellen, maar ged terug geven was erg moeilijk. Ik vond toch echt dat ik daar recht op had dus ze heeft weer gebeld en hij zou me om 7 uur terug bellen. In Thimpu zijn we naar de Dzong daar geweest en naar de oudste tempel in het land (uit 16 nogwat dus zo oud is dat niet). Omdat we pas om 17 uur naar de Dzong mochten, na werktijden, had ik wat vrije tijd waarin ik nog bedacht dat ik een kaart vergeten was. Gelukkig was er naast het hotel een winkeltje die ook kaarten en postzegels verkochten en en eb ik ook een mooie set met alle symbolen van Bhutan. Je mocht niet overal in in de dzong, en je mocht geen foto's maken van waar de koning nu woonde. In de tempel mocht je ook geen foto's maken, maar Sherab werd gebeld en bellen (en erg luid ook nog) mag gewoon wel. Erg vreemd... Deze dzong was ook erg mooi, m aar die in Punakha was mooier, waar ik ook stiekem wel een foto vn heb. Na de dzongs was ik al weer een beetje van het geld terug idee afgestapt, want we hadden nu dit allemaal extra gezien, maar Sherab zei dat er nu iemand van het agency kwam praten en deze mevrouw had een tas vol Bhutanese cadeaus voor me mee om excuses te maken en ik kreeg ook nog rode wijn (waarvan ik na 1 glas al onwijs rozig was...;)), dus toen vond ik het helemaal goed. Wel was dit natuurlijk zoals het hoorde, want ik had natuurlijk gewoon betaald om alles te zien en als ze dat dan niet goed regelen, moet je daar wel sorry voor zeggen. Tussen de cadeaus zat ook een tekening van Tara. Ow wat toevallig, zei Sherab, dus ws heeft zij ook gewoon meegedacht voor deze dingen. 'Ik had echt niet gdacht dat ze cadeaus mee zou nemen'... jaja. Anyway ik vond het wel prima zo. Het eten was nu dus ook erg lekker. Ze hadden me ws verward voor een Indier, die a la carte eten en zelf moeten betalen, maar ik ben geen Indier en krijg dus fixed (als in heel veel om uit te kiezen ;)) en heb al betaald.

Langs de weg zie je steeds wegvegers. Deze mensen worden betald door de overheid om met een takkenbezem de weg vrij te houden van stenen, planten etc. De driver schijt een stil persoon e zijn, maar ik hoor ze eigenlijk alleen maar praten ;) Voor trouwen hoef je geen ceremonie uit t voeren en je hoeft ook geen ring te dragen of iets anders. Je bent gewoon getrouwd. Blij dat dat bij ons anders gaat... Sjapdrung (ofzo) is de naam van de man die het land verenigd heeft. En rotsduiven zijn heilig hier. Als je er 1 doodt, staat dat gelijk aan het doden van 100 (of meer) monniken. Het is maar goed dat we dat idee niet hebben op de dam of in de Groningsen V&D...