Bhutan vierde (en vijfde) dag en India

Vanochtend vertrokken we om 8 uur en daarvoor had ik cornflakes en toast met ei gehad. Gelukkig was het teveel, want Sherab, die nooit ontbijt, had van de driver de opdracht gekregen wel te ontbijten want het had geregend dus konden er opstoppingen zijn. Nu kon ze mooi m'n toast en ei opmaken en hoefden ze niet weer eten weg te gooien. Helaas ging het deze dag niet goed in de auto ondanks de leuke muziek er afleiding, wel tijdens een stop gelukkig en een hond kwam direct alles opeten (iewh!) dus was die ook weer gelukkig. Daarna moest ik voorin zitten, en dan zie je alles ineens vanuit een hele andere hoek. Daarna waren we snel, en vroeg (11 uur) bij de lunch. Eerst wilde ik niets eten, maar witte rijst is natuurlijk altijd heel lekker en ze hadden erg lekkere asperges (die krijg ik trouwens iedere dag) en aardappels met kaas. En in de auto ging het daarna rima. Met mij iig, want met de weg ging het niet zo goed. Na 5 bochten ofzo kwamen we ineens auto's tegen die dingen gebaarden en het scheen dat we drie uur moesten wachten, want de weg was geblokkeerd. Na de bocht konden we de blokkade ook zien; een deel van de berg was gewoon ingestort op de weg. Dat had ik nog nooit gezien, dus de camera kwam uit de tas. En ik had genoeg boeken mee om me drie uur te vermaken. In e boom naast ons zat een specht, de tweede die ik ooit gezien had, de eerste was in Rusland geweest bij het Baikal meer. Deze was wel veel mooier, met geel en nog meer kleuren. Het was toen 12 uur. Tussendoor vroeg ik even of er ook mensen gebeld waren om er iets aan te doen en wanneer het gebeurd was. Het was echt net gebeurd voordat wij kwamen, achter de man die ons vertelde dat het nog drie uur zou duren, was alles ingestort. Gelukkig dus niet op iemand. En er waren mensne gebeld, want de mensen die er de hele tijd naar keken waren van de wegpolitie. Ondertussen waren er al mensen geweest die te voet de blokkade waren overgestoken, maar met m'n backpack zag ik dat toch nog niet helemaal gebeuren. Om 14 uur kwam er een buldozer aan. Dat moest ook wel, want een van de rotsblokken die gevallen was, was wel 4 keer zo groot als de dozer en mensen waren er helemaal muisjes naast. De dozer duwde es tegen een boomstam, de eerste die hij tegen kwam. Reed eens achteruit en begon nog eens te duwen. Ineens begon er iets te kraken en we zagen vanuit de auto gewoon ineens de halve berg in elkaar storten... Dat was een gezicht. De man uit de dozer was gelukkig weggerend, maar nu was de blokkade ineens tien keer zo groot en werden we (en wilden we) ook allemaal weggestuurd vanwege instortingsgevaar... Sharab was heel opgewonden en geschrokken. Ik op zich ook, maar als je het aan niemand kan vertellen, is de emotie toch heel wat minder ofzo. Dit is ook zo met huilen, maar geldt niet voor lachen en geluk heb ik gemerkt.

Dus terug naar waar we lunch hadden gehad en wachten... Sherab had geregeld dat we daar konen overnachten, wat erg fijn was, want het guesthouse daarnaast werd overladen met bussen vol Indiers en in de auto slapen zou erg koud zijn. En om nou weer terug naar Thimpu te gaan, over die weg en dan de volgende dag weer terug leek me geen goed idee voor mij en m'n maag... Het restaurant had drie delen, een voor locals, een voor Indiers en een voor buitenlanders en belangrijke Bhutanezen. In ons gedeelte was het lekker rustig en er wa ook een onwijs schattig muisje, die ik nog een stukje van m'n koekje gevoerd heb :) 's Avonds kregen we weer de lekkere aardappels met kaas, maar ik nu heel veel van kon eten, want ik hoefde nu toch niet in een auto de komende tijd :) De kamer was erg simpel, en ik had nog wel gegokt op een laatste warme douche voor India..., maar een bed was wel heel erg fijn! De deken rook naar centre parcs (ook fijn) en was erg warm en de matrashoes bleek bedekt te zijn met glow in the dark planeten ;) De wc was in de andere kamer en daar sliepen neven van Sherab, die ze toevallig was tegengekomen, maar daar konden we rustig langslopen in onze nachtkledij, want dat waren toch allemaal monniken. Het bleken ook nog niet zomaar monniken te zijn, maar reincarnaties van bekende leraren. Ze waren ongeveer de leeftijd van Patrick en Dennis en hadden dus allemaal al hun eigen monastery om e onderhouden. Verder hadden ze ook allemaal een sponsor, vandaar de onwijs dure kleding en attributen die ze bij zich hadden. Ze reisden undercover, dus ik mocht het eigenlijk niet weten en de volgende dag kwamen de kaartspellen en drank al om 10 uur uit de tas en werd er ook om geld gespeeld. Dit leek mij niet erg monnikachtig, maar omdat het reincarnaties zijn, hebben ze er niet voor gekozen om monnik te zijn, ze hebben gewoon geen andere keus.Ik moest vooral erg om ze lachen dus het was wel gezellig de volgende dag.

De driver werd 's avonds teruggeroepen, en de auto die ons nu zou moeten vervoeren werd al eerder op de weg tegen gehouden en kn du sniet bij ons komen. Sherab had geregld dat we met de reincarnaties mee mochten rijden. Hoe cool is dat, met 7 reincarnaties in een kamer te zijn en in een auto te zitten! Hoewel als je niet net in Tibet, Nepal en Bhutan bent geweest en niets van het boeddhisme hebt meegekregen is het ws helemaal niet zo cool, maar ik vond het iig erg speciaal ;) De auto bleek toch te vol te zijn, maar we konden met iemand anders meerijden. De berichten waren direct erna dat het de volgende dag om 13 uur weer open zou zijn, de volgende ochtend werd het 16 uur if we were lucky en later werd het helemaal de volgende dag... Maar om twee uur kregen we bericht dat we konden vertrekken (26 uur later dus...), maar dat was eigenlijk een grapje, dus hebben we nog wat gelopen. Om 19 uur mochten we wel echt vertrekken, maar we stonden allemaal in de rij (wij waren wel eerder weggegaan om vooraan te gaan staan) en toen mocht de andere kant eerst... Hoewel er normaal ook tweerichtingsverkeer is. Op een gegevenmoment is onze auto met twee anderen er toc doorheen gereden en waren we op weg. Dit was om 20 uur, dus 36 uur wachten...

Deze man was duidelijk geen driver, want hij reed echt verschrikkelijk. Maar omdat het zo aardig was dat we mee mochten rijden konden we er niets van zeggen. Ik ben maar gaan slapen om de horror van opduikende koeien en auto's niet t hoeven aanshouwen. De agency had tussendoor ng gezegd dat ik nu de lunch en het verblijf extra moest betalen, maar daar was ik het niet mee eens en toen hoefde het toch niet. oen we in Puentsholling aankwamen, om 22.30 dus dat harde rijden was nergens goed voor geweest, was de grensovergang idd al dicht en heb ik toch nog een laatste warme douche kunnen hebben :) (Ze hebben in India ook warm water). Maar de lunch was het laatste eten dat we hadden gehad, en voor het ontbijt had ik sultana's en toen had ik een reis van 8 uur naar Darjeeling vor de boeg. Tegen die tijd had ik best trek.

Maar ik moest eerst nog de grens over. We waren om 7.15 begonnen, want ik wilde nog naar Darjeeling en Sherab moest weer terug. De Bhutaanse immigratie heeft me toch op de 22ste uitestempeld, en na onder de poort doorgegaan te zijn en de Indiase immigratie gevonden te hebben, ben ik de 23ste ingestempeld. Dus in een nacht was ik nergens :) Het probleem was echter weer geld. Ook hier kon je nergens pinnen en er was staking dus de bank was dicht. Ik kon wel geld wisselen, maar alleen in Bhutan. Dus illegaal weer terug Bhutan in, bij een hotel gwisseld naar Bhutanees geld en toen in een taxi, die zo onder de poort door kon rijden, weer India in. Dit geld konden ze in een winkel wisselen, want de currency van India en Bhutan zijn gelijk. Toen op weg naar het busstation, waar precies op dat moment de bus naar Siliguri vertrok, dus dat was mooi.

Direct na de poort, zie je het verschil (en ruik je het verschil) tussen India en Bhutan. Zo schoon als hutan is, zo vies is India. en dat dat dan zo kan verschillen over 1 lijntje... Bizar. Maar vanuit de bs kon ik genieten van India, de theeplantages etc, en ik had ook weer bereik met m'n mobiel, dus dat is allemaal fijn. Ik was alleen vergeten dat ik m'n baggage zichtbaar moet hebben, dus ik was en beetje bezorgd dat het er niet mer zou liggen, maar dat was wel zo. En in Siliguri vertrok de bus naar Darjeeling over 5minuten, wat ok erg fijn was. En moest de baggage ook in de bus, dus kon ik het de hele tijd in de gaten houden. 8 uur later was ik in Darjeeling, waar net een politicus is vermoord op klaarlichte dag midden op straat, dus misschien niet de beste plaats om nu te zijn, maar ja je kunt nit alles weten he. En hoewel de 8 uur durende busreis net 130 rupee (3 euro) had gekost, vroeg de taxichaufferu voor 10 minuten vrolijk 150 en hij ging echt niet lager. Maar het hotel is prima, alleen regende het de hele volgende dag en het is hier dus gewoon koud als in iwinterjas weer aangehad. En er was staking, dus geen ruime keus aan eten (we hebben alleen noodlesoep en Tibetaans brood), maar die is nu weer afgelopen, de regen is ook opgehouden dus vandaag kon ik weer dignen doen. Ik ben in de dierentuin geweest, heb het treinstation gevonden en heb een internetcafe gevonden, dus dat is mooi. Morgen neem ik de darjeeling express voor een joyride, als de trein uberhaupt rijdt, n wil ik een theeplantage bezoeken, als dat kan. Maar onderhand wil ik ook wel weer naar huis. Ik heb genoeg gezien en zal erg leuke dingen moeten bedenken in India om me nog te vermaken. Maar het is India, dus dat moet zeker lukken!!