Владивосток

Vladivostok, het eindpunt van de Transsiberie express. 9288 km van Moskou. Alleen maar flatgebouwen aan een haven eigenlijk ;) Morgen verder op de BAM, de Baikal-Amur-Magistral.

En om 6.23 was ik Vladivostok. Tijd is een apart ding in de trein. Iedere zoveel 1000 km gaat de klok weer een uur vooruit. Niemand heeft dezelfde tijd op z'n horloge staan. Sommige mensen leven de hele treinreis op Moskou tijd, andere de hele treinreis op de lokale tijd van de eindbestemming. En toen kwam ook nog de zomertijd. Het was mij niet duidelijk of dit alleen in Moskou gold of in heel Rusland, maar het geldt in heel Rusland. Afgezien van de vertrektijden van mijn trein en het verzetten van mijn horloge hou ik me dus niet teveel met de tijd bezig, al kun je er in de trein een hele taak aan hebben :) Straks ga ik terug in de trein, dat wordt helemaal spannend, dan staat de klok steeds een uur stil.

Aangekomen bij de homestay bleek dat ze mij pas een dag later verwacht had. En ik vond het al zo zielig dat ik zo vroeg kwam. Maar Ludmila was erg aardig. Ik heb even geslapen en daarna een giga ontbijt gekregen. Ze spreekt alleen geen Engels, maar heeft zo'n uitgesproken lichaamstaal dat ze wel te begrijpen is. De homestay ligt niet in het centrum, dus met de bus naar de stad. Toen ik in de bus stapte, wilde ik betalen, maar d ebuschauffeur zei allemaal dingen die ik niet begreep. Uiteindelijk heeft hij me laten betalen en na een ritje geobserveerd te hebben begrijp ik wat hij bedoelt. Je gaat hier eerst met de bus mee en je betaalt pas bij het uitstappen. De buschauffeur riep ook nog om toen we in het centrum waren, ook handig, al had ik al gelokaliseerd waar ik was op de kaart. Ik was namelijk bij (hou je vast) the monument to the fighters for soviet power in the far east. En dicht bij een onderzeeer die je van binnen kon bekijken. De onderzeeer stond naast een monument waar aan gewerkt werd, maar omdat aan de ene kant 1941 stond, kon ik wel raden wat er achter het doek moest staan. Ongelooflijk hoeveel oorlogsmonumenten er in Rusland te vinden zijn... Terwijl ik me daarover stond te verbazen hoorde ik naast me 'ah, the same bible' (ik had de lp in m'n handen) en een Canadees koppel bleek ook in Vladivostok te zijn met de Transsib. De man bij de uitgang van de onderzeeer verzamelde euromunten en aangezien ik er daar twee van had thuis, ben ik de volgende dag teruggegaan om ze langs te brengen. In ruil daarvoor heb ik echte sovietpostzegels gekregen :) Daarna ben ik naar de ferrysteiger gegaan, omdat ik met de boot wilde. En daar waren ook de Canadezen (want het staat in de lp dat dat kan) en het was erg gezellig met Brigitte en George. Dat wil ik later ook, gewoon met z'n tweeen de wereld rondreizen. En dan heb je twee horloges, zodat je de ene op Moskou tijd en de andere op plaatselijke tijd kan zetten. Ook handig. De boottocht was ook erg mooi, zoals de zee hoort te zijn, met zon en veel wind en na die tijd hebben ze mij gefotografeerd met het eindpunt van de Transsiberieexpress op de achtergrond. Ik had dat de vorige dag zelf geprobeerd, maar ik ben gewoon niet zo goed in foto's van mezelf nemen...

Vanavond vertrek ik weer, deze keer om het spoor van de BAM, Baikal Amur Magistral te volgen.