Op het dak van de wereld

Eenmaal aangekomen in Tibet, wachte onze gids, Tse Tan, alleraardigst meisje en erg mooi, ons op (mij en een later zeer zeer zeer irritant gebleken bejaarde vrouw) en kregen we een wit welkomstshawltje om. Op weg naar ons hotel kwamen we langs het Potala paleis, war ik nog nooit van gehoord had, behalve dat het in het boekje stond, mar war andere mensen al 15 jaar van dromen om er te zijn. (sorry voor de ontbrekende letters...). Wat ok direct opviel waren de militeiren op iedere hoek van de straat ongeveer. Niet vriendelijk ogende Chinezen met machinegeweren en al. De eerste avond kregen we een diner angeboden en heb ik de jaksteak geprobeerd, die erg lekker was. De hotelkamer was erg luxe, mar dat heb ik al gezegd geloof ik, en ik snapte direct d prijs van de reis ;)

De volgende morgen sloten twee andere erg aardige Nederlanders, Hendrika en Rene uit Balk (wie kennen wij uit Balk? Of zijn w er ooit met dispuut geweest ofzo?), bj onze zeer internationele groep aan, die verder bestond uit een duitse, Elsa, en de andere dame en ik. We hebben die dag twee kloosters bezocht en het was direct in het diepe wat betreft het boeddhisme. Ik heb me ooit wel een beetje in het hindoeisme verdiept, maar het boeddhisme was ik verder nooit tegengekomen. Het is eel erg interessant, dus in de avonduren kon ik lekker studeren ;) Het boek over Bhutan had een brede sectie over het boeddhisme en in Ptan (Nepal) ben ik nar een museum geweest war ze nog meer uitleg gaven, dus de museumgids behoort nu ook tot de studieboeken :) Na enkele dagenm konden we ook verchillende boeddha's herkennen en dat makte het ok weer leuk.

Je mag nergens alleen heen, znder gids, en het permit voor Tibet moet overal getoond en gergistreerd worden. Het potalapaleis kom je zelfs niet in voordat je paspoort geregistreerd is. Het gaat allemal heel officieel. En de Chinezen patrouieren ook door de straten met mchinegeweren en dar mag je absoluut een foto van maken, want het schijnt dat je dan je camera gewoon niet erug krijgt. Bij het mount everest basecamp werden al je foto's zelfs gecontroleed om te kijken of je de militairen er niet op had gezet. Ik vond het in Rusland al best eng m ergens foto;s van te maken, want ik was steeds bang dat allemal mensen gingen oepen dat het niet mocht ofzo, dat deden ze vak. En al was k hier niet bng om fot;s te nemen, de militairen schrikten wel een beetje af.

Hier vind ik de Chinese tekens lang zo moi niet meer en ik ben steeds teleurgesteld als ze weer ergens verschijnn. Het Tibetaans zelf is namelijk afgeleid van het Sanskriet en ziet er erg moi en zweverig uit. Ik vroeg de eerte dag warom alles ook in het Indiaas wrd angegeven, komen hier zovele Indieres dan? Nee dat is Tibetaans. Ow. Al vond ik de Chnese tekens in China erg mooi, nu vind ik ze stom en hier horn ze niet thuis. Sowieso horen de Chineze hier niet thuis, want ze lijken in het niets op de Tibetanen. Tibetanen zijn erg mooie mensen en Chinezen niet (uitzonderingen dargelaten of course). Hun schrift en cultuur zijn overkomen waien uit India en omstreken en ze hebben niets met jing en jang en Tibetanen zijn diepgelovig. Heel anders dan de Chinezen. Ook lachen Tibetanen erg vriendelijk en ik heb Chnezen veel zien doen, behalve lachen (alleen die ene keer bij de Nepalese grens oversteek ;))

Maar ondanks dat er overal Chinezen lopen de er niet horen, het land is heel erg mooi en de wegen, treinverbinding en netheid van de straten zijn wel een stuk beter war er wel Chinezen zijn. De enige bank di anwezigis, en gelegenheid om te pinnen dus, is ook van China. Dus ze doen ook wel gode dingen.

Na drie dagen aclimatiseren vertroken we vor de reis nar Nepal. Het landchap was heel erg mooi en we zijn over verchillende passen gekomen. De eerste pas kwam een beetje as een verrassing, want hoewel ik wist dat we met jeeps dor de himalaya gingen rijden, had ik niet ingecalculeerd dat we dus dor de bergen gingen slingeren. we gingen steeds hoger en hoger en ik ben niet snel bang, mar daar dacht ik toch even: als wen u uit de bocht vliegen... Toen werd k ook nog misselijk en as het uitzicht schitterend! Daarnast begonnen m;'n ogen enorm te tranen, het hield niet meer op, dus toen ik uit de auto stapte zag ik er erg slecht it en schrok de gids wel even. Wat helemaal niet nodig was, want zodra we stopten was de misselijkheid over en kon ik me mental even voorbereiden op het zijn in bergen en in een auto ipv een trein en daana ging het heel erg goed.

We hebben ngo enkele klosters bezocht en natuurlijk het mount everest basekamp bezocht. Ik begonm vrolijk aan de klim, mar dat viel even tegen! Ik ha enorm ademgebrek, hoewle ik dat de rest van de tijd helemal niet gehad had. En ik liep enorm langzam. Nou oe ik dat altijd, mar dit was wel heel erg. Na een klim, omdat ik geen zin had de singerende veel langere weg te nemen, trokl ik het erg slecht en kwam er gelukig een busje langs met anere Nlers die we eerder haden ontmoet en mocht ik mee in de bus :) Angekmen (het was echt nog 5 min rijden..) haden we een moi uitciht op de berg, mar de volgende dag werd het nog veel mooier! Ineens waren alle wlken weg (jekunt het zien op de foto's) en hdden we het mooite uitzicht ever! STonden we dar met z'n allen op het balkon hard te blazen en te hopen dat d wolken weg gingen ;) Het was iig geweldig! De volgende dag zijn we richting grens met Nepal gereden en onderweg kregen de dame en ik een anvaring. Ze was erg moeilijk om mee samen te reisen, eisde nogal at anacht, en na vijf volledge dagen ben ik uitgevallen. Wat natuurlijk niet kan tegn een 69jarige, maar ze was echt verschrikkelijk. Daarna is Rene met haar gan praten en ging het wel beter, mar ik was blij dat ik de dag erna van haar af was ;)

In Nepal zat ik nog met de erg moeiljke beslissing of ik nou nar Amsterdam zou gaan of in Groningen zou blijven en ondanks dat de baan in Amstrdam wel door kon gaan, heb ik toch besloten dat ik liever in Groningen blijf dus als ik terugkom ga ik in Haren wonen :) en in Groningen op zoek naar een baan. Omdat deze beslissing erg lastig was, hlmaal in je eentje aan de andere kant van de wereld, heb k Nepal vooral gebruikt als rustplaats en vakantieoord , waar het erg geschikt voor was. Onderhand gaat het weer beter met me en morgen vertrek ik naar Bhutan om de volgende wonderen te aanschouwen!